Mooie tegeltekst natuurlijk, maar een schrale troost voor mensen die in korte tijd hun spaargeld dreigen te verliezen of hun aandelen zien verdampen.Nou is die tekst ook niet helemaal waar, geld maakt tot op zekere hoogte gelukkiger. Mensen die op een bestaansminimum leven zijn daar zeker ongelukkig om en de stap naar een financieel betere situatie verhoogt per direct het geluksgevoel.
Maar daarna blijft het behelpen. Een salarisverhoging of bonus geeft een kort geluksgevoel, maar na twee weken is alles alweer gewend en is het welbevinden weer teruggekeerd op het oude niveau.
Dat pleit dus heftig tegen grote bonussen in één keer. Je krijgt 100 miljoen op je rekening gestort en na twee weken is de lol er alweer vanaf. Miljoen keer 100 euro zou veel effectiever zijn. Dus neem van mij aan, al die bankjongens die de wereldeconomie naar de kloten hebben geholpen zijn daar wel rijker maar niet gelukkiger van geworden.
Maar hoe zit het nou met ons? Je aandelenpakket voor de oude dag is opeens nog maar de helft waard. Dat helpt het geluksgevoel niet erg de hoogte in.
Klopt. Maar andersom werkt het ook, je kan beter in één keer een hoop verliezen, dan iedere keer een beetje. Dan blijf je steeds ongelukkiger worden. De boodschap is dus snel de crisis zo diep mogelijk maken en daarna in kleine stapjes steeds weer omhoog naar een betere situatie. Zo worden we met z'n allen steeds gelukkiger.
En is echt al je spaargeld helemaal verdwenen en zak je onder het bestaansminimum? Wees getroost met de gedachte dat als het je lukt daar weer bovenop te komen, je geluksgevoel aanmerkelijk meer zal toenemen dan dat van de rest van het land.
Om in zakenjongenstermen te spreken: die crisis is een win-win situatie. Wat je ook overkomt, je wordt er gelukkiger van.
