20 april 2007

De Nederlander doet het veel minder vaak!


Zoals in het voorjaar opeen duizenden blaadjes aan de bomen verschijnen, zo verschijnt ook het ene onderzoek na het andere. Hebben we net te horen gekregen dat we tot de meest gelukkige Europeanen behoren, komt Durex met zijn jaarlijkse rapport over sex in de hele wereld. En daarbovenop nog een onderzoek over de dikste Europeanen.
Om met Durex te beginnen: waar de gemiddelde Nederlander het in 2001 nog 2,3 keer per week deed, is dat in vijf jaar gezakt naar slechts 1,8 keer per week! Dat is een daling van meer dan 20%!
Een alarmerend cijfer. De minister van gezinszaken moet direct een parlementaire comissie instellen om te onderzoeken wat hier aan de hand is. Dit is een zaak van nationaal belang.
Maar gelukkig kunnen we ons troosten met de gedachte dat we zo gelukkig zijn. Dus blijkbaar heeft de frekwentie van sex niets te maken met gelukkig zijn? Goed nieuws voor de smachtende singles.
In dat Durex onderzoek zit om de een of andere reden geen Scandinavisch land, dus we kunnen niet checken of die dolgelukkige noorderlingen het vaker doen dan wij. De ongelukkige zuiderlingen echter wel. Dus meer sex maakt ongelukkiger?
De Duitsers blijken de Grieken te hebben ingehaald als de dikste Europeanen. En laten die Duitsers nou ook nog eens heel laag gescoord hebben in het geluksonderzoek. Zouden dikke mensen ongelukkiger zijn? Toch ook weer niet, die ongelukkige Italianen en Spanjaarden zijn niet dik. Maar misschien doen ongelukkige dikke mensen het dan minder vaak? Helaas, die Duitsers doen het toch weer vaker dan wij. En die al bijna even moddervette Grieken hebben de hoogste sex-frekwentie van heel Europa...
Minister Middelkoop, doe je werk, zoek dit tot de bodem uit!

18 april 2007

Geluk is met de domme


Gelukkig! Het is weer zover. Er is weer een groot onderzoek uitgekomen over geluk. En geluk hebben we, wederom staat Nederland (weliswaar onderaan) in de top-5. Yes, we zijn gelukkig!
De universiteit van Camebridge heeft het allemaal haarfijn uitgezocht. Het plaatje begint bekend te worden, de Scandinavische landen zijn het gelukkigst, de Mediterrane landen het ongelukkigst. Savoire-vivre of het Bertolli olijfolie-gevoel helpen niet, die saaie duffe noorderlingen die de kunst van het leven niet verstaan blijken toch echt keer op keer gelukkiger.
Maar waardoor dat nou precies komt kunnen onze vrienden uit Camebridge niet duidelijk maken.
Geld is het niet, dat hebben ze wel kunnen constateren. Een belangrijk element is wel het vertrouwen dat men stelt in zijn regering. En laat nou diezelfde Nederlanders die hun geloof in politiek en overheid al lang en luidruchtig zijn kwijtgeraak o zo gelukkig zijn! De notoire kankerpitten die nooit een blad voor de mond nemen en zo'n kort lontje hebben, de botteriken van Europa, die zijn vreselijk gelukkig. De logische gevolgtrekking is dus dat die immer zeikende Nederlanders zo maar wat roepen, zonder dat er een diepe gedachte achter zit. Zou het spreekwoord 'Geluk is met de domme' dan toch kloppen? Zou domheid bepalend zijn voor geluk?
Deze stelling lijkt door verder onderzoek bevestigd te worden.
Het gelukkigst zijn ze in Zuid-West-Overijssel en in Oost-Groningen. Zijn daar niet net extra miljarden naartoe gesluisd door voormalig onderwijsminister Maria van der Hoeven omdat die kleine autochtone boerenpummeltjes daar te dom waren om fatsoenlijk te leren lezen en schrijven?
En, extra bewijs: het meest ongelukkig zijn ze in Den Haag. Terwijl je er toch gif op in kunt nemen (Wouter Bos zei het al) dat het doctorandus-gehalte onder de politici ver boven het landelijk gemiddelde zit. Voeg daar nog bij al die ministeries, lobbyclubs en andere rond een regering klevende clubs. Logisch dat de intelligentie daar het hoogst van het hele land moet zijn. En toch zijn ze ongelukkig!
Dus inderdaad, het is nu bewezen, het geluk is met de domme. Spaar die extra miljarden voor het onderwijs uit en hou het volk lekker dom. Voor hun eigen bestwil. Daar worden ze gelukkig van.
En tegelijk is (helaas net nà de week van de filosofie) en passant nog even een stelling van Aristoteles ondergraven, die stelt 'Het echte geluk is het onbeperkte gebruik van het verstand.'

16 april 2007

Female chauvinist pigs

Het zijn gouden tijden voor de heren. Nog altijd maken ze thuis het toilet niet schoon, maar ondertussen laten de dames zich door de plastisch chirurg nieuwe lippen, borsten en schaamlippen aanmeten. Middels een brazilian wax worden ook de verst verstopte laatste schaamharen genadeloos uitgerukt en al paaldansend in haar sexy lingerie weet de moderne vrouw de heer van haar aantrekkelijkheid te overtuigen.
En de dames benoemen het tevreden als zelfbewustzijn en vrij omgaan met je eigen sexualiteit.
Ondertussen kijken de heren der schepping tevreden toe, de dames beconcurreren elkaar op leven en dood om zo bimbo mogelijk te zijn.
Natuurlijk wordt ze dat niet door alle andere dames in dank afgenomen. Zo is er vandaag nog een manifest tegen de bimbo-isering en bitchering van de maatschappij het land in gestuurd. De oproep wil een kritische tegenbeweging opwekken en streeft ernaar 'het schoonheidsideaal een andere wending te geven'.
Het klinkt een beetje verongelijkt en boos omdat ze de boot hebben gemist.
Nee, dan Ariel Levy, schrijfster van het boek 'The female chauvinist pig'. In tegenstelling tot de male chauvinist pig die de vrouw als een lekker stukje vlees beschouwde maakt de female chauvinist pig een sexobject van andere vrouwen en zichzelf. Dat verbouwen van je lichaam met de pornostar als rolmodel wordt door jonge meiden in de VS gezien als iets dat 'is part of the job description of being female'.
Bij Levy geen verbetenheid, maar heldere en humorvolle analyse van het fenomeen en de terechte constatering dat 'sexy' niet direct ook met sex te maken heeft. Er kan helemaal niet meer zonder een afspraak in de agenda gevreën worden, eerst moet de dame in kwestie naar de plastisch chirurg om zich een paar borsten aan te meten en de schaamlippen in model te laten brengen, dan langs de wax en de lingerieshop.
En dan maar hopen dat de felbegeerde heer ondertussen niet in slaap is gesukkeld...

11 april 2007

De kniebroek en andere sexy mannendracht

Collega Peer gaat weer tekeer! Vrouwen met kniebroeken doen pijn aan zijn ogen.
Nou heeft ie natuurlijk wel een beetje een punt, de kniebroek scoort niets als een van de meest geraffineerde vrouwelijke kledingstukken. Maar...

... waar wij vrouwen toch wel heel veel kunnen hebben, van avondjurken tot spijkerbroeken en minirokjes, zijn de heren toch beduidend minder goed bedeeld.
Eigenlijk kunnen ze zich alleen vertonen in een lange pantalon die hun puntknieën en ballonkuiten zorgvuldig afdekt. Een enkeling met gespierde benen en een gevulde zwembroek mag zich vertonen in iets korts, maar dan houdt het ook helemaal op.
In de geschiedenis is het reeds vele malen geprobeerd, maar het blijft lachwekkend: helden als Heracles in een opwaaiend zomerrokje, Napoleon in een kniebroek, de hopman van de padvinderij, die rare Schotten, de plusfour... You name it en het staat ze niet.
Ik heb trouwens goed nieuws voor Peer (niet verder vertellen, maar in de 70's liep hij rond in een tuinbroek en bezocht mannenpraatgroepen): de tuinbroek komt terug.
Tommy Hilfiger himself heeft hem in de nieuwe collectie zitten.

Nog meer leuke mannenbroeken: hieronder een gallerij met een aardig overzicht





broeken

04 april 2007

Belgenmop: Rent-A-Wife

Succes bereikt. In een goed georkestreerde publiciteitscampagne is de site www.rentawife.be met veel tamtam de wereld ingegooid. In België is verontwaardigd gereageerd op deze vrouwonvriendelijke site waar je een vrouw op maat kunt bestellen die vervolgens per ommegaande thuis bezorgd wordt. En dat is natuurlijk nieuws.
Goed werk van het reclamebureau. Het bouwen van die site en het maken van het filmpje kostte natuurlijk een duit, maar al die gratis publiciteit overtreft die kosten vele malen.



En moet je er nou verontwaardigd over raken? Het is toch gewoon humor? Nou ja, mannenhumor dan. Maar eigenlijk is het natuurlijk helemaal geen humor. Het is wat we al heel lang weten, maar politiek-correct niet hardop zeggen: het is de ultieme mannendroom. Een vrouw uitzoeken op model en specificaties en die vervolgens thuis bezorgd krijgen. Zijn we uitgespeeld, dan proberen we een nieuw model. Ze hoeven niet versierd te worden, er hoeven geen goede gesprekken gevoerd te worden of relaties onderhouden en de variatie is verzekerd. We zijn ook altijd voorzien van het nieuwste modelletje, zodat we ook de concurrentie met de buurman kunnen doorstaan.
Het is de geheime droom van iedere man.

Ik gun de heren hun dromen (keep on dreaming heren, jullie zullen nog tot het einde der dagen ons 'relatiegezeur' aan moeten horen als je van bil wilt...) maar heb dan ook het lef het te presenteren als een natte mannendroom en niet als humor.

02 april 2007

Heren maak de borst maar nat...


Gaat mijn waarde collega Peer op zijn blog tekeer tegen de vrouwelijke ontharingsdrift, hij citeert wel selectief uit dat artikel uit 'Hollands Diep'', waaruit hij zijn wijsheid over het fenomen ontharende dames put. Na de dames blijken toch echt ook de heren er niet langer onderuit te kunnen. Philips heeft het haarfijn uitgezocht. Maar liefst zeventig procent van de mannen onder de vijfendertig scheert regelmatig her en der. En maar liefst tachtig procent van de dames schaamt zich voor hun heer op het strand vanwege zijn beharing. Koekje van eigen deeg: wij voor jullie ontharen, jullie voor ons.
En ja hoor, naast het beginnerswerk als scheren is nu ook het harsen voor de heren in opkomst. Tanden op elkaar heren, het doet even pijn, maar dan heb je ook wat.

Hoewel? Als harsen de norm wordt voor de heren, dan kan die kale mode nooit lang meer duren. Het is net als met kinderen krijgen: als de heren der schepping babies hadden moeten baren en de daarmee gepaard gaande pijnen zouden moeten verdragen, dan was de mensheid al lang uitgestorven. Mannen zijn watjes die niet tegen pijn kunnen.
Wedden dus dat mannelijk haar binnen twee jaar weer in de mode is?